Britaniyanın “The Spectator” jurnalı Qavin Mortimerin Fransa prezidenti Makronu sərt şəkildə tənqid etdiyi məqaləsini dərc edib.
Musavat.com Caliber.Az-a istinadən həmin materialı təqdim edir:
“Niyə Emmanuel Makron üçün hər şey pis getdi? Fransa prezidenti 2022-ci il Yeni il müraciətində xalqı gələn ildə “birlik, cəsarət və kollektiv ambisiya” nümayiş etdirməyə çağırıb. O, qarşıdan gələn pensiya islahatlarına istinad edərək çətinliklərin olacağını etiraf etdi, lakin nikbinliyini ifadə edərək, "daha güclü və ədalətli Fransa" qura biləcəklərini söylədi.
Xəyal etmək insan təbiətidir. 2023-cü il Makron üçün əsl kabus oldu, Fransa sözün əsl mənasında fəlakətin astanasında oldu.
İğtişaşlar, tətillər, islamçıların hücumları, ifrat sağçı nümayişlər, artan cinayət, artan qətl nisbətləri, nəzarətdən kənar immiqrasiya, təhsil, səhiyyə, mənzil və ictimai nəqliyyatda böhranlar.
Üstəlik, bu həftənin əvvəlində Fransa Bankı ölkənin 2023-cü il üçün iqtisadi artım proqnozunu 0,9 faizdən 0,8 faizə endirdi.
Əlbəttə ki, Fransız bankı 2026-cı ilə qədər iqtisadiyyatın sürətlənməsini proqnozlaşdırdı, amma bəlkə də onlar da Makron kimi yalnız xoş proqnozlar verməyi bilirlər. Durum bəlkə də fərqlidir.
Fransa bir nəsil əvvəl Bleyer rejiminin ingilislərin qarşısına keçdiyi kimi, makronizmin səssiz ölümünü yaşayır. Tony Blair kimi Makron da hakimiyyətə gələndə gənc, dinamik və nikbin idi; hər ikisinin qələbə çıxışlarında əsas söz “yeni” idi.
Makron üçün bu Marin Le Penin rəhbərlik etdiyi sağçılar və Jan-Luc Mélenchonun başçılıq etdiyi sollar arasında qaçan mərkəzçi “Üçüncü Yol” idi. O, əvvəldən bir azlığın təxəyyülünü ələ keçirdi. Digərləri daha çox şübhə ilə yanaşdılar. Le Point jurnalı Makronun 2016-cı ildə çap etdirdiyi "Revolution" kitabının icmalında qeyd edib ki, onun sosial liberal fəlsəfəsi həyəcanlıdır, lakin hələ də qeyri-müəyyəndir..."
Prezidentin məqsədi Fransanı “start-ap ölkə”yə çevirmək idi. O, bunun asan olacağını düşünürdü, çünki bu vaxta qədər həyatı heç bir problem olmadan davam edirdi: bir-birinin ardınca uğurlar qazanırdı. Makron xalqı düşünmürdü. Əvvəlcə ona dəstək verənlər oldu. Ancaq onlar da getdikcə yadlaşdılar. Çünki onun təkəbbür və təhqirlərindən yoruldular. O, keçənilki prezident seçkilərində rəqibinin Marin Le Pen olduğuna görə qalib gəlib, insanlara ümid və ya ilham verdiyi üçün deyil.
Prezidentin siyasi əqidəsi qeyri-müəyyən olaraq qalır. Çoxları Makronun sadəcə zərif kostyumda yaxşı aktyor olduğuna inanır. Təbii ki, onun beynəlxalq aləmdəki məhdudiyyətlərini Rusiya-Ukrayna müharibəsi və Qəzza münaqişəsi açıq şəkildə nümayiş etdirdi. Onun Afrikadakı diplomatiyası fəlakətli uğursuzluq idi. Bu həftə BBC Makronu Qərbi Afrikanın gənc şəhər əhalisi arasında ciddi narazılıq yaratmaqda ittiham edib. Onun korporasiyanın “təmtəraqlı və həddindən artıq iddialı” kimi təsvir etdiyi davranışı insanların qəzəbinə səbəb olub.
Fransızlar prezidentin xalqa münasibəti ilə bağlı bütün problemlərdən xəbərdardırlar. Beşinci Respublikada heç vaxt bu ay qəbul edilən immiqrasiya qanun layihəsində təcəssüm olunan bu qədər bölücü dövlət başçısı olmamışdı. Çox yumşaq və son dərəcə sərt qanun layihəsi arasında “üçüncü yol” tapmağa çalışan Makron makronizmə xas olan ziddiyyətləri ifşa etdi.
“Le Figaro” bu uğursuzluğu prezidentin “inadkar korluğu” ilə əlaqələndirir. Yazırlar ki, bu, kütləvi immiqrasiya ilə bağlıdır.
“İraq müharibəsi Bleyrizmin dağılmasına səbəb oldu. Makron üçün də immiqrasiya qanun layihəsi sonun başlanğıcıdır. Qanun layihəsinin müəllifi Senatda sağ mərkəzçi respublikaçıların lideri Bruno Retayo idi. Onun partiyası yeddi il əvvəl Makron tərəfindən əzildi, ona görə də qisas şirin olacaq. "Biz Makronizm üçün yolun sonuna çatdıq" dedi Retayo keçən çərşənbə günü. "Üçüncü yol başqa heç yerə aparmır" deyə britaniyalı jurnalist yazıb.
Musavat.com
