Kərbəla şəhidlərinin anıldığı Məhərrəm ayını yaşayırıq. Eyni zamanda Qarabağ şəhidlərini məxsusi yad edir, müqəddəs ruhları qarşısında ehtiramla baş əyirik. Fürsət gözləyib də bizə yenə hücum çəkmək, zərər vurmaq, xətər yetirmək vərdişini tərgitmək istəməyən xəbis və nanəcib qonşularımıza isə lənət oxuyuq.
Şəhidlər sərvəri İmam Hüseynin (ə) sözüdür, buyurub ki, “qonşuluq qohumluqdur”. Azərbaycan atalar məsəlində isə deyilir ki, “Yaxın qonşu uzaq qohumdan yaxşıdır”. Yəni illərlə qaynayıb-qarışan, bir-birinin xeyir-şərində ortaq olub dərd-sərini və sevincini bölüşən qonşular həqiqətən bioloji qohumlar qədər doğmalaşmış olurlar.
Uzaq qohum özünü yetirənədək dada, imdada ilk çatan kim olur? Qonşu. Təsadüfi deyil ki, psixoloqlar uzun illər eyni məkanda mehriban yaşamış qonşulardan hansısa birinin başqa ünvana köçməsini məsləhət görmür, bunu sağlamlığa ziyanlı sayırlar - istər köçən qonşu olsun, istərsə də qalan. Yaxşı qonşu gerçəkdən də əvəzsiz sərvətdir...
Söhbət həm də xalqların qonşuluğundan gedir. Əfsus ki, sadalananların erməni adlı topluma dəxli yoxdur. Çünki bu, dünyanın yeganə nankor qövmüdür ki, qonşuluq nədir bilməz. Qonşunun yaxşılığını, xeyirxahlığını hətta onun zəifliyi zənn edib bəd niyyətlə üstünə gələr. Nə qədər əl uzatsan da, beş barmağının beşini də bal edib ağzına soxsan da razılıq-zad eləməz, qane olmaz, gözü doymaz, daha çoxunu istəyər. Qonşu malına, qonşu torpağına aşkarca göz dikər. Çəpərini qonşu həyətindən çəkən, ərazisini qonşusu hesabına böyüdən, qonşusunu, bütün bəşəriyyəti nəyə görəsə daim özünə borclu bilən etibarsız, çörəyi dizi üstdə olan bir tayfadır ermənilər. Belələrindən qonşu çıxarmı, hələ bir qohum da alınsın?
Erməni xislətini tanıyanlar üçün sual sözsüz ki, ritorikdir. Özündən savayı kimsəni bəyənməyən, təkəbbürü, ədaları və iddiaları yerə-göyə sığmayan, azlıqda olanda yazığa, çoxluqda vəhşiyə, qəddara və yırtıcıya dönən, yalançılığı, saxtakarlığı, riyakarlığı genindən gələn erməninin əslində qonşusu da, qohumu da, dostu da yalnızca özüdür! Nə yazıq ki, bizim bəxtimizə məhz belə bir “qonşu” düşüb.
Gəl ki, “Qonşun pisdir, köç qurtar” məsəli burda keçmir. Təbii ki, biz öz dədə-baba torpaqlarımızdan heç yerə gedəsi deyilik. Qoy gəlmə “Qafqaz qaraçıları” başlarına çarə qalsınlar. Necə ki, əsrlərdir dünyanın istənilən yerinə asanca köç edib, gəldikləri yeri sırtıqcasına hələ üstəlik, özlərinə vətən saya bilirlər. Bu da onların kodlarından, “qaraçılıqları”ndan doğan başqa nadir xüsusiyyətidir.
Zira, qonşu nədir, qonşu necə olmalıdır təsəvvür eləməzlər. Qonşu dərdi çəkməzlər. O üzdən qonşu üçün darıxmazlar. Köçərilərin, qaraçıların qonşusu olmaz. Müvəqqəti qonşuluqları zamanı da yadda qalası əsas əməlləri - qonşudan oğurlayıb öz adlarına çıxmaq, oğurluqları, yalanları faş olanda isə “doğrunun bağrını yarmaq”, həyasızcasına dava-dalaş salmaq, qara qışqırıq qoparmaq, dünyanı bezdirməkdir.
“Mən Ermənistanla yeni bir müharibənin olacağını görürəm. Çünki ermənilər sülh istəməyən xalqdır. Və bu, Ermənistanın ən böyük bədbəxtliyidir. Azərbaycanın da ən böyük bədbəxtliyi belə qonşusunun olmasıdır”.
Bu sözləri tanınmış israilli politoloq Mixail Finkel ordumuzun “Qisas” antiterror əməliyyatını şərh edərkən deyib.
Sülh istəməyən, qonşuluq etməyi bacarmayan, başına gələnlərdən dərs götürməyən şeytan toplum. Ziyankar, bədniyyət və ifritə xalq. Niyyətin hara, mənzilin də yenə ora olacaq!..
Zahid SƏFƏROĞLU
Zahid SƏFƏROĞLU 
