Uzaqdan tanıdı: “Bay, Arif Raufoğlu!”
Belə desə də, üzünün ifadəsi sual işarəsi şəklində idi.
Hələ əmin deyildi.
Diqqətlə baxa-baxa yaxınlaşdı.
Əlini uzatdı.
Oxşatdığı adam olduğuna artıq əmin idi:
- ...Nə yaxşı gördüm səni. Şuşaya gedirsiniz?
- Hə, qardaş, Şuşaya gedirik.
- Allah uğur versin. Mən Tağıyev Zəkullayam, bu ağaclara baxıram. Ərazinin "qaravul"uyam...
***
Yolüstü çay içmək üçün dayanmışdıq.
Bərəkəti ilə həm də cəsur insanlar, döyşçülər yetişdirən Biləsuvar torpağındaydıq.
Baqajı açıb termosu götürənə, tək istifadəlik stəkanları çıxarana qədər Zəkulla kişi yetişmişdi.
Vəzifə gərəyi ərazidəki heyvanlara və… dayanan təsadüfü maşınlara diqqət kəsilirdi.
Ağacları və pambıq tarlasını qoruyurmuş.
Çaya dəvət etdik.
"Siz mənim qonağım olun", - dedi.
"Gələn dəfə, inşallah…", - dedik…
Söhbətə bizim səyyar çay süfrəsində başladıq.
Rauf ARİFOĞLU 
