Suluqlamış barmaqlarla yığılan ilk nömrə...
R.Arifoğlu həmin anları bu cür xatırlayır: “23 il öncə bu zamanlar böyük bir missiyanın ilk təməli atıldı. O zaman yenicə qurduğumuz Azərbaycan Milli Demokrat Partiyası Yeni Müsavata (AMDP Yeni Müsavat) bir yayın orqanı lazım idi. Bu partiyanı təsis edən və rəhbərliyini həyata keçirən 5 nəfərdən biri də mən idim. İdeoloji məsələlər üzrə Katiblər Şurasının üzvü seçilmişdim. Bundan əvvəl ”Birlik" cəmiyyəti adı altında yaratdığımız qurumun eyniadlı dərgisinə (gizli fəaliyyət göstərirdi) redaktorluğu həyata keçirirdim. Cəmi 4 nömrə buraxmışdıq və dərgi böyük maraq oyandırmışdı. Hər nüsxəsindən 20-30 min ədəd satırdıq.
Elə onun davamı kimi “Yeni Müsavat”ı buraxmağa başladım. Qəzetin ilk nüsxəsi A4 formatında, dərgi kimi hazırlandı. Orada “Şenol” imzası ilə mənim yazım, Milli Müsavat Partiyasının 30-cu illərdə qəbul olunan nizamnaməsi, Katiblər Şurasının digər üzvlərinin məqalələri dərc olunmuşdu. Həmin dərgini ilk səhifəsindən son səhifəsinə qədər makinada özüm yığdım, redaktə etdim, çapa hazırladım. Xatırlayıram, Mehdiabad qəsəbəsindəki yataqxana otağında qalırdım. Peşəkar olmadığım üçün bir neçə saat sonra makina barmaqlarımı əzdi, barmaqlarım suluqladı. Döşəkağından kəsib barmaqlarıma bağladım, başladım bu cür yazmağa. İki gün işlədim, nəhayətdə bitirdim. Özümü xoşbəxt-filan saymırdım, işimi görürdüm, vəssalam. Bu işin haralara vara biləcəyini, indi bütün dünyada tanınan, Azərbaycanımızın 1 saylı qəzeti olan “Yeni Müsavat”ın əsasının qoyulduğunu da anlamırdım təbii ki...
“Şenol imzası tezliklə tanındı, hətta əfsanələşdi...”
23 yaşında idim, rus-kommunist rejiminə qarşı mübarizəyə 1 il öncə qoşulmuşdum. Silahlı müqavimət və mübarizə tərəfdarı idim. Yazar, redaktor ola biləcəyim ağlıma da gəlməzdi, amma başıma gəldi. Bütün yeniyetməliyim, gəncliyim şeir, hekayə, roman, gündəlik yazmaqla keçmişdi. Vərdişim vardı. Bu səbəbdən milli-azadlıq hərəkatının gedişində ortaya çıxan bir sıra fraqmentlərdə gördüm ki, üstəlik, bunu ətrafdakılar da anladılar ki, yazı-pozu, gizli dərgi işlərini məndən yaxşı bacaran yoxdur. İlk vaxtlar bu üstünlüyüm mənim özümə də təəccüblü gəlirdi. Şenol imzası ilə yazdığım məqalələrin on minlərlə çoxaldılaraq satılması, Şenol imzasının qısa müddətdə tanınması, hətta əfsanələşməsi (belə bir iddia vardı ki, bu imza Elmlər Akademiyasının 5 vətənpərvər aliminin adının baş hərflərinin yığmasıdır, bu yazıları onlar kollektiv olaraq hazırlayır) məni heyrətləndirirdi. Əziz Qaraca adlı dostumuz vardı, İrəvanda bazarda göyərti-filan satırmış. Deportasiya nəticəsində Bakıya gələn kimi o da hərəkata qoşulmuşdu. Məhz onun biznes bacarığı və zəkası sayəsində biz həm “Birlik” dərgisini, həm də ayrı-ayrı məqalələrimi gizli yolla mətbəələrdə dərc edərək mitinqlərdə, Bakı küçələrində on minlərlə nüsxədə yayırdıq. İnsanlarımız hər dərgiyə ağlasığmaz dərəcədə çox pul verirdi. Bizim 1 rubla təklif etdiyimiz “samizdat” broşüralara xalq 5, 10, bəzən də 25 rubl verirdi. Yəni “Yeni Müsavat” qurulanda artıq 5-6 aylıq təcrübəmiz, start üçün ciddi maliyyəmiz, gizli mətbəə imkanlarımız, küçədə qəzet satanlarımız (onlardan ən birincisi də Yaşar Türkazər idi) vardı. 10 noyabr tarixini də ona görə seçmişdik ki, həmin gün (ya da ondan bir gün sonra) Bakıda mitinq var idi. O mitinqdə 15 min ədəd “Yeni Müsavat” satdıq...
“Yeni Müsavat Partiyası Gəncədə elan edildi”
Həmin il oktyabrın 27-də Gəncədə, şəhərin mərkəzində keçirilən böyük mitinqdə AMDP Yeni Müsavatı elan etmişdik. Bunu da Katiblər Şurasının üzvü, o zamanın tanınmış ideoloqlarından sayılan Bəxtiyar Tuncay təklif etmişdi. Bəxtiyar bəy bir Gəncə heyranı idi. Özü Bakıdan olsa da Gəncəni daha çox sevirdi - Müsavatın beşiyi, Müsavat hökumətinin qurulduğu şəhər kimi (sonradan o, elə Gəncədən də evləndi, tədbirlərin birində tanış olduğu xanımla ömrünü bağladı). Məhz onun israrı ilə Müsavat adına qurduğumuz partiyanı Gəncədə elan etdik. Xalq Cəbhəsinin Gəncə şəhər təşkilatının sədri Rasim Mürsəlov bunun üçün bizə bütün imkanları yaratdı. Mən də ilk dəfə xalqın önünə müsavatçı kimi məhz 1989-cu il, oktyabrın 27-də Gəncədə çıxdım. İndi nə dediyimi belə xatırlamıram - sadəcə həmin anlardakı təəssürat yadımdadır. Onsuz da böyük olan meydan, nəhəng olan izdiham gözümdə daha da böyümüşdü. İlk saniyədə nə deyəcəyimi tamam unutdum. Həmin an da o qədər həyəcanlandım ki, əvvəlcədən düşündüklərim uçdu getdi. Lakin az sonra özümə gəldim. Çünki hər söylədiyim cümlədən sonra mitinq iştirakçıları elə hərarətlə alqışlayırdı ki, əllərinin bir-birinə toxunuşu ilə içimdəki həyəcanı, gərginliyi qovurdular. Az sonra heç səhnədən, mitinqin keçirildiyi Kommunist Partiyası Gəncə Komitəsinin böyük tağlarının altındakı pillələrin üstündə qurulmuş tribunadan enmək istəmirdim.
Qəzetin taleyində Gəncə dönəmi...
Gəncə oradakı dostlarım, xüsusilə mənim özüm üçün Müsavat adına olan bir partiyanın elanı fraqmenti ilə yekunlaşmadı. Sən demə, Gəncə mənim və yarım ay sonra dərc edəcəyim “Yeni Müsavat” qəzeti üçün əsas amillərdən biri olacaqmış. Burada müharibəyə başlayacaq, ilk batalyonu quracaq, Yeni Müsavat Partiyasının ilk üzvlərindən Azərbaycana ilk şəhidlərimizi verəcəkdik... Burada, Bala Bağmanda qəzetimizə gizli redaksiyanı, partiyamıza gizli cəbhəxananı quracaqdıq. Azərbaycana, onun sərhəd bölgələrinə silah və patron dağıtımını, bunlarla da paralel Naxçıvan da əsas olmaqla bütün ölkəyə “Yeni Müsavat”ın yayımını həyata keçirəcəkdik. Ağrı-acılı, şirinli-şərbətli 29 ay! Bakı 1990-cı ilin yanvarında təkrar işğal olunan andan “Yeni Müsavat”ın redaksiyasını tam olaraq Gəncəyə köçürdük. Bir də oradan 1992-ci ilin mayında tam olaraq Bakıya daşındıq..."
“Mən ”Yeni Müsavat"dan 2 aylıq zaman istəyirəm"
Baş redaktorun Gəncə ilə bağlı xatirələri çoxdur. Dedi ki, “Yeni Müsavat” qəzetinin tarixi ilə bağlı əlində olan qeydləri, vaxtilə yazdığı gündəlikləri yaxın günlərdə toplayıb onları bir kitab halına gətirəcək: “Bu, məndən daha çox bu missiya uğrunda zəhmət verən, həyatını riskə atan, hazırda haqq dünyasında və dünyanın fərqli bucaqlarında olan ”Yeni Müsavat"çılar üçün, onların gələcək nəsilləri üçün lazımdır. Bu, yalnız bir qəzetin tarixi deyil. Bu, ermənilərlə, ruslarla əlində silah döyüşə-döyüşə həm də qəzet buraxan 90-cı illər gəncliyinin tarixidir.
Mənim borcum var - bir çox adsız qəhrəmanları ölkəyə və cənab tarixə təqdim etməliyəm. Cəmi iki ay qəzetdən məzuniyyət götürməyim yetərlidir ortaya maraqlı, həm də sanballı bir xatirə əsəri qoymağa. İnanıram ki, “Yeni Müsavat”ın indiki nəsli, mənimlə çalışan dostlarım belə bir şəraiti mənə yaradacaqlar".
Yoxdan bir qəzet, düşmənə tuşlanan silah...
“Biz yoxdan bir qəzet yaratdıq, ölkəmizi işğal edənlərə yalnız avtomat tuşlamadıq, həm də "Yeni Müsavat"ı tuşladıq... Yoxdan bizi yaradan Allah lütf etdi, güc və şans verdi. İnsanlarımızı Müsavat adına qurulan qəzetə və partiyaya çağırdıq... Sonra Elçibəyin diqqətini çəkdik. O, bizi İsa Qəmbərə və AXC-nin digər liderlərinə yönəltdi. Cəbhənin qərargahında mənə otaq ayırdı. 1991-ci ilin dekabrında qəzetimizin artıq ilk rəsmi sayı çapdan çıxdı. Redaksiyamız Gəncədə yerləşsə də artıq Bakının və siyasətin mərkəzində də otağımız vardı. Qəzeti Gəncədə hazırlayır, Xanlar rayonunda (indiki Göygöl) köhnə bir çap maşınında səhifələyir, qatarla Sumqayıta gəlir, oradakı mətbəədə dərc edərək Bakıya, AXC-nin “26-lar bağı”nın yanındakı (indi Sahil bağı adlanır) qərargahına daşıyırdıq. 13 min tirajımız vardı - rəsmiləşəndən sonra. Qəzetimiz köhnə maşınlarda çap olunduğu üçün səhifələri iç-içə əllə qoyurduq. Bu iş də saatlarla vaxtımızı alırdı. Lakin usanmaq, yorulmaq, şikayət etmək ağlımızın ucundan da keçmirdi. Mən Bakıda olduğum günlərdə elə Cəbhənin qərargahındakı otaqda da yatırdım. Hərdən Mehdiabaddakı yataqxanaya, ya da Bakıdakı qohumlara gedib, əyin-başımı dəyişir, yuyunurdum. Beləcə, 1991-ci ilin sonlarından 1992-ci ilin may ayına qədər bu cür davam etdik. Bu arada İsa Qəmbər və onun AXC-dəki ekipinə yaxınlaşmışdıq. Artıq AMDP Yeni Müsavat Milli Müsavat adlanırdı.
Ankara və AXC ilə danışıqlar...
Ankaradakı Kültür Dərnəyi ilə - həm də Azərbaycan Milli Mərkəzi ilə - əlaqə yaratmışdıq. Bizi bilirdilər. Elçibəyin xeyir-duası və Milli Mərkəzin rəhbərləri - Mehmet Kəngərlinin, Əhməd Qaracanın, Cəmil Ünalın bilavasitə iştirakı ilə Müsavat Partiyasının Azərbaycanda Bərpa Mərkəzinin yaradılması istiqamətində iş gedirdi. Proses yekunlaşan ərəfədə AXC ölkədə hakimiyyəti ələ aldı. Artıq iqtidarda təmsil olunduğumuz halda Müsavat Partiyasını bərpa edirdik. Paralel olaraq “Yeni Müsavat” qəzeti də irəliyə doğru addımlayırdı. Normal redaksiya qurmaq, gizli fəaliyyətdən tam açıq fəaliyyətə keçmək olardı. Üstəlik, Elçibəyin və İsa Qəmbərin timsalında qüdrətli dayaqlarımız vardı".
Yarımçıq qalmış media holdinq arzusu...
Rauf Arifoğlu deyir ki, AXC-Müsavat iqtidarı dövründə siyasi fəaliyyətlə yanaşı ciddi mətbuat fəaliyyəti də göstərib: “Ölkənin bir neçə tanınmış ziyalısını "Yeni Müsavat"ın başına gətirdim. “Dünya” ədəbi-bədii jurnalını, rus dilində “Dünya” qəzetini qurdum. “Yeni Turan” adında bir qəzet qurub onu türk millətçiliyinin yayım orqanına çevirdik. 1993-cü ilin yanvarında isə Elçibəyin təlimatı ilə “Cümhuriyyət” adında bir iqtidar qəzeti qurdum. Bunlara və iqtidarda olan AXC-nin informasiya mərkəzinə eyni anda rəhbərlik edirdim. Üstəlik, Müsavat Partiyasının mətbuat katibi idim. Həyatımın ən verimli, ən faydalı, həm də ən nəticəvi ili məhz 1992-93-cü illər oldu. Təəssüf ki, sonra iqtidar dəyişdi və mən “Yeni Müsavat”dan başqa bütün media quruluşlarını bağlamaq məcburiyyətində qaldım".
***
Romantizm getdi, acı gerçəkliklər gəldi
“Elçibəy iqtidarının çöküşü demokratiyanın sonunu gətirdi. Qəzetin, bütün milli-demokratik düşərgənin acı günləri başladı. Təhdid, təhlükə və senzura altında işləmək zorunda qaldıq. Redaksiyamıza dəfələrlə basqın oldu. Redaksiyada, qərargahda kimi tuturdularsa, avtobuslara doldurub birbaşa hərbi komissarlıqlara, oradan da heç düz-əməlli sənədləşdirmədən sərhəd bölgələrinə daşıyırdılar. Orada da əslində kimsəni qəbul etmirdilər; sahibsiz qalan partiyaçılar, qəzet əməkdaşları bir-iki gündən sonra yenidən Bakıya qayıdırdılar. Efirdən üstümüzə hər gün barmaq tuşlanırdı, ünvanımıza ”vətən xainləri", “araqarışdıranlar” söylənirdi. Milli hökumətdən çoxları ortada yox idi. İsa Qəmbər qalmışdı - istefada olan Ali Sovet sədri, bizim üçünsə “Yeni Müsavat” qəzetinin təsisçisi, Müsavat Partiyasının başqanı. Onu da həbs etdilər və durum daha da gərginləşdi. Həbsindən 3 gün öncə İsa bəylə söhbət etmişdik. “Nə olacaq” - deyə sormuşdum ondan. “Qəzetlər qalsa, saxlaya bilsək, demokratiya da qalacaq və enində-sonunda, yenidən iqtidar olacaq...” - deyə cavab verdi.
Bunu bir düstur kimi, kurs olaraq mənimsədim. Qəzetlər, qəzet qalmalı idi! Demokratiyanın ölkəmizdəki taleyi onlara bağlı qalmışdı. Ekstremal şəraitdə işləməyə alışqın idik. Üstəlik, Elçibəy iqtidarından bizə şəhərin mərkəzində yerləşən gözəl qərargah - redaksiya qalmışdı. Yəni kommunist rusların dövrünə baxanda vəziyyət bir az yaxşı idi. Lakin o zaman özümüzü vətəni işğal olunmuş, işğal bölgəsində qalmış vətəndaş necə hiss edə bilərdisə, o cür hiss edirdik".
Rauf Arifoğlu deyir ki, sovet dövründə apardıqları mübarizədə bir romantizm, yüksək ruhiyyə, böyük ümid vardı. Lakin 1993-cü ilin iyun qiyamından sonrakı mərhələdə bunların heç biri qalmamışdı: “Biz ümidsiz vuruşan, buna görə də itirməyə heç nəyi qalmayan, qarşı tərəfin də mərhəmətinə güvənməyən, bunun olmayacağını bilən partizanlar kimi idik. ”Son damla qana, sonuncu patrona qədər..." prinsipi ilə ayaqda qalmağa çalışırdıq. Bütün aşkar-gizli düşmənlər fəallaşmışdılar, diş qıcadırdılar; senzura idarəsindəkilər qudurmuşdular. Apardığımız səhifələri üstümüzə fırladır, onları saatlarla möhürləmirdilər, yazıları kəsib götürür, bizə min bir müsibət çəkdirirdilər. Beləcə, ilk ayı keçirdik. Dünya güclərinin müdaxiləsi və təzyiqi ilə İsa Qəmbər həbsdən çıxdı. Bundan sonra vəziyyət bir az dəyişdi. Üstəlik, Surət Hüseynovla Heydər Əliyevin münasibətlərinin ilk andan soyuq olması, onların bir-birinə olan etimadsızlığı demokratik düşərgənin xeyrinə idi. Bu fakt Surət Hüseynovun quldur dəstəsinin Bakıda əl-qolunun açılmasına, özünün bəyan etdiyi kimi, Azadlıq meydanında bizlər üçün dar ağacları qurulmasına imkan vermədi. Üsyançılar küçələrdən dövlət idarələrinə yığışdıqca öz aralarında iqtidar çəkişmələrinə başlamışdılar".
Senzura illəri və ondan sonra
“Yeni Müsavat”ın qurucusu və baş redaktoru deyir ki, düz beş il bu cür davam etdi. Kəskin senzura mühiti yaradıcılığın və qəzetlərin inkişafına böyük əngəl idi. Bu beş il ərzində Surət Hüseynovun və onun tərəfdarlarının dövlət strukturlarından təmizlənməsi də qəzetlərin vəziyyətini dəyişdirməmişdi:
“1998-ci ilin avqustunda prezident Heydər Əliyevin fərmanı ilə senzura aradan qaldırıldı. Tirajımız dərhal yüksəldi. Gündəlik iş rejiminə keçdik. Mən qəzetə rəhbərlik etməklə yanaşı hər gün məqalə də yazırdım. Yeni bir dövr başlamışdı - Azərbaycanın siyasi və media həyatında ”Yeni Müsavat" mərhələsinə start verirdik. Bir qəzetin gücü ilə siyasi mübarizədə nələrə nail olmağın mümkünlüyünə dair nümunələr yaradacaqdıq. Və yaratdıq".
Artıq 14 ildir həftədə 7 dəfə çıxan yeganə Azərbaycan qəzeti olan “Yeni Müsavat”ın baş redaktoru deyir ki, bütün uğurlara böyük zəhmət və ardıcıllıq sayəsində nail olublar: “Hər kəsin geri çəkildiyi yerdə biz irəli getmişik. Çox əziyyətlər çəkmişik. Lakin daha çox qürur yaşamışıq, sevinc duymuşuq. Artıq 23 ildir ki, dayanmadan, gecə-gündüz bilmədən işləyirəm. Allah imkan versə, hələ media fəaliyyətimi davam etdirmək istəyirəm. 46 yaşımın tən yarısı ”Yeni Müsavat"ındır. Bu faktdan da qürur duyuram".
“Bizi sevərək, ya da söyərək oxuyan hər kəsə şükran borcumuz var...”
Dəfələrlə həbs olunan, cərimələnən, 100-dən çox məhkəmə proseslərinə məruz qalan R.Arifoğlu deyir əvvəllər hər gün gözləyirmiş ki, yaxşı günlər nəhayətdə gələcək: “Sonra anladım ki, yaxşı günlər elə bu günlər imiş. Mübarizələrdə, savaşlarda, həbslərdə, yazı masası arxasında fərq edilmədən keçib gedən bir ömürdən daha yaxşısını, daha faydalısını, daha maraqlısını istəmək əlbəttə ki, naşükürlük olardı”.
Rauf Arifoğlu özünə və qəzetinə yönələn saysız-hesabsız ittihamları, təhdid və böhtanları da şükranlıqla qarşılayır: “Ciddi işlər görürük, irəlidəyik, daim diqqət mərkəzindəyik, o səbəbdən də bütün bunlar normaldır. Hər halda onu dəqiq bilirik ki, bizi sevənlərin, qiymətimizi bilənlərin sayı daha çoxdur. 23 illik tarixində "Yeni Müsavat" hər zaman təriflə, sevgi ilə yanaşı tənqid, təhdid və böhtanlara da məruz qalıb. Bunu dost bildiklərimiz də ediblər, bizi özlərinə düşmən sayanlar da. Onlara da yüksək təşəkkürlərim var. Bizsə heç nəyə baxmadan doğru bildiyimiz yolla gedirik və gedəcəyik. “Yeni Müsavat”ın kimsənin önündə hər hansı bir öhdəçiliyi yoxdur. Lakin onu sevərək, ya da söyərək oxuyan hər bir kəsə şükran borcu var".
“Ümummilli qəzet olmaq hədəfi - biz hazırıq!”
Baş redaktor deyir ki, onun hədəfi “Yeni Müsavat”ı gerçək bir milli KİV səviyyəsinə çatdırmaqdır: “İllərdir düşərgə, firqə qəzeti olmaqdan çıxmaq, ümummilli media quruluşu olmaq konsepsiyası üzərində işləyirik. Azərbaycanda olduqca çətin bir işdir. Buna nə iqtidar hazırdır, nə də müxalifət. Hər tərəfdən vuruluruq. Lakin bu, ölkə mediasının gələcəyinə lazım olan vacib bir işdir. Bu səbəbdən də onu davam etdirəcəyik. Bizi anlayan hər kəsdən bu məsələdə dəstək gözləyirik”.
Hazırda üzərində çoxsaylı məhkəmə prosesi olan, iri vəzifəli məmurlar tərəfindən cərimələnən “Yeni Müsavat” qəzetinin hələ başını qaldırıb gələcəyə baxması, plan qurması təəccüblü deyilmi? R.Arifoğlu deyir ki, qətiyyən təəccüblü gəlməməlidir: “Biz 23 il bu cür yaşayıb inkişaf etmişik. Bütün çətinlikləri keçici, bütün basqıları, zorluqları sınaq olaraq qəbul etmişik, gələcəyimizə inanmışıq. İndi də belədir”.
Uğuru kimə borcluyuq?
“Yeni Müsavat”ın 23 ildir dəyişməyən baş redaktoru necə hesab edir: qəzetin başarısının neçə faizi Müsavat Partiyasının üzərinə düşür? R.Arifoğlunun cavabı belə oldu: “Qəzetimizin adı onun taleyidir. Biz bu qəzeti bu cür yaratmışıq. Müsavat başqanı 16 il - 1993-2009-cu illərdə həm də ”Yeni Müsavat"ın təsisçisi olub. Biz İsa Qəmbərlə birgə həm media sahəsinin, həm də siyasi düşərgənin ən yaxşı nümunələrini ortaya qoymuşuq. Müsavat adına qurduqlarımız siyasətdə də, mətbuatda da birinci olub. Bu, demokratik təfəkkürün uğurudur. Buradakı nisbəti dəqiq müəyyən etmək çətindir. Bilirsiniz ki, Müsavat adını daşıyan başqa media nümunələri də olub, indi də var... Lakin məsələ yalnız adda deyil, o ada necə yanaşmaqda və həmin ad altında xalqa nəyi necə təqdim etməkdədir".
“Ən böyük rəqibimiz musavat.com portalıdır”
Hazırda qəzetin ən böyük rəqibi olan musavat.com portalı haqda da sorduq baş redaktordan. Qəzet öz adını daşıyan saytla yarışır. Siz bu yarışda üstünlüyü kimə verirsiniz? Cavab olaraq dedi ki, musavat.com-un hazırkı tirajı “Yeni Müsavat”ın faktiki tirajından 9 dəfə yüksəkdir (85-90 min İP): “Lakin portala bu uğuru qazandıran ”Yeni Müsavat"ın yazıları, xəbərləri, onun zəhmətkeş və istedadlı əməkdaşlarıdır. Qəzetin informasiya dəstəyi olmasa, musavat.com bu cür yüksək göstəricilərə malik olmaz. Bu portal bizim gələcəyimizdir. Ancaq hər şeyimiz deyil. Qəzetlər hələ uzun illər insan həyatının ən mühüm amili olaraq qalacaq".
Daha bir soru sorduq: “Yeni Müsavat”ın daimi dostu-düşməni yoxdur. Dünən tənqid etdiyiniz, qəzetə hücum edən şəxs sabah hansısa bir açıqlaması, müsbət addımı, lap elə həbsi ilə sözün yaxşı mənasında qəzetin gündəmində otura bilər. Bu, qəzetçiliyin “qızıl qaydaları”ndandır?
“Düşmənimiz yoxdur, xəbər var...”
“Əlbəttə, bu, qızıl qaydadır. Xəbərə, insan amilinə, onun arxasında hansı soyadın durmasından asılı olmayaraq münasibətimiz dəyişməzdir. Bizim ölkə içində düşmənimiz yoxdur, xəbər var. Bir xəbərə, yazıya görə bizi özünə düşmən bilənlər var. Lakin bəzi tarixi nümunələrdə bu qəbildən olan bədxahlarımızı yaxşı mənada təəccübləndirə bilmişik”.
Müxbirin daha bir sualı:
“Rauf Arifoğlunu mətbuatda ən çox işləyən, axtarışlar edən redaktor kimi tanıyırlar. Hətta toyda, maşında, istirahətdə... əlində noutbukla yazı redaktə edən, manşet yazan....Maraqlıdır, özünüzü bu qəzetdən, ümumiyyətlə, qəzetçilikdən kənarda görürsünüz?”
“Sutkada 16-17 saat işləyirəm”
Cavab: “Qəzetçilik mənim həyat tərzimdir. Hər gün yatana qədər işləyirəm. Sutkada 16-17 saat. Belə yaşamağa alışmışam. Başqa cür bacarmıram. Bircə gün bu sistemdən kənarda qalanda, işsiz qalanda xəstələnirəm. Ruhi vəziyyətim də pozulur - özümü imtahana hazır olmayan tələbənin durumunda hiss edirəm (belə hissi tələbə olan hər kəs yaşayıb)”.
Baş redaktor deyir ki, son illər mətbuata axın səngiyib və bu fakt onu narahat edir. Ancaq hazırda qəzetdə çalışan gəncliklə qurur duyur: “Bəzən qəzetdəki gənclərin yaşını soruşuram. Məlum olanda ki əksəriyyəti "Yeni Müsavat"la yaşıddır, qəribə hisslər keçirirəm. Həm də qürur duyuram ki, millətin yeni nəsli üçün məktəb statusunda bir iş yeri yarada və onu qoruya bilmişik".
“Siyasətdən fasiləyə çıxacağam”
Baş redaktoru narahat edən bir məqam da var. Sonda onu söylədi: “Bir müddət siyasətdən məsafə vermişdim. Bu vəziyyətdə qəzeti yönəltmək və onun cəmiyyətdəki mövqelərini müdafiə etmək mənə rahat idi. Parlament seçkilərindən sonra yenidən siyasətin mərkəzinə qayıtdım. Əməlli-başlı diskomfort hiss edirəm. Mətbu və siyasi fəaliyyəti eyni anda uzlaşdırmaq Azərbaycan şərtlərində böyük problemdir. Bir sıra hallarda ciddi ziddiyyətlər ortaya çıxır. Bu səbəbdən çox güman ki, yaxın günlərdə bir seçim etmək zorunda qalacam. Yəqin ki, siyasi fəaliyyətə yenidən fasilə verəcəyəm. Üstəlik, əlimdə bir sıra media layihələri var. Rus dilində portalımız hazırdır və yaxın günlərdə fəaliyyətə bağlayacaq. İnternet TV qurmaq iddiamız var. musavat.com-u daha da böyütmək ehtiyacı gündəmdədir. Yəni siyasət hələlik mənsiz də gedər. Lakin ”Yeni Müsavat" qrupunun mənsiz inkişaf etməsi bir az çətin görünür..."
Rauf Arifoğlu və “Yeni Müsavat” qəzetinin kollektivi bu əlamətdar gün münasibətilə bütün oxucularını, Azərbaycanda demokratiyanın, söz azadlığının olmasını istəyən hər bir vətəndaşı təbrik edir.
